การปรับแก้ความเอนเอียงของข้อมูลฝนจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลก CMIP6 ด้วยเทคนิคการปรับการกระจายตัวของสเกลฝนเชิงพื้นที่ร่วมกับข้อมูลฝนเชิงพื้นที่ของประเทศไทย
คำสำคัญ:
เทคนิคปรับสัดส่วนสเกลของข้อมูลฝน, การปรับการกระจายตัวของสเกลฝนเชิงพื้นที่, แบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลก, การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ, การคัดเลือกแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลกบทคัดย่อ
การปรับแก้ข้อมูลฝนเชิงพื้นที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เนื่องจากข้อมูลฝนจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลกมีความเอนเอียงเมื่อเทียบกับข้อมูลตรวจวัด การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแนวทางปรับแก้ความเอนเอียงของข้อมูลฝนจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลกเชิงพื้นที่ CMIP6 โดยใช้เทคนิคปรับสัดส่วนสเกลร่วมกับการปรับการกระจายตัวของสเกลฝนเชิงพื้นที่ ใช้ข้อมูลจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลก 15 แบบจำลอง ข้อมูลจากสถานีตรวจวัดน้ำฝนของกรมอุตุนิยมวิทยา และข้อมูลฝนผสมผสานรังสีอินฟราเรดของภาพถ่ายดาวเทียมร่วมกับข้อมูลจากสถานีตรวจวัด ผลการปรับแก้ข้อมูลฝนผสมผสานฯ พบว่า ค่าสหสัมพันธ์ (R) เพิ่มขึ้นจาก 0.65 - 0.67 เป็น 0.68 ค่ารากที่สองของความคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ย ลดลงจาก 122-126 มม. เหลือ 84 – 85 มม. และค่าร้อยละความลำเอียง ลดลงจากช่วง -25% ถึง -15% เหลือประมาณ -5% ถึง 4% สำหรับการปรับแก้ข้อมูลฝนจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลก ทั้งในช่วงปรับเทียบ และช่วงตรวจสอบ มีประสิทธิภาพใกล้เคียงกัน โดยค่าทางสถิติทั้งหมดมีการปรับปรุงที่ดีขึ้น จากการประเมินประสิทธิภาพรวม พบว่า แบบจำลอง BCC-CSM2-MR, CanESM5 และ CESM2 ให้ผลการปรับแก้ดีที่สุดในแง่ของการลดความเอนเอียงของข้อมูล การศึกษานี้มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการวางแผนรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในประเทศไทย โดยข้อมูลที่ได้รับการปรับแก้ความเอนเอียงแล้วสามารถนำไปใช้ในการคาดการณ์สภาพภูมิอากาศในอนาคตได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
วิธีการอ้างอิง
ฉบับ
บท
การอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 Engineering Institute of Thailand
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับคัดเลือกนำเสนอในการประชุม NCCE ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ (วสท.) (Engineering Institute of Thailand)
