การประเมินประสิทธิภาพของการปรับแก้ความเอนเอียงของข้อมูลปริมาณน้ำฝนจากแบบจำลองภูมิอากาศโลกด้วยวิธี Linear Scaling และ Quantile Mapping ในพื้นที่ลุ่มน้ำเจ้าพระยาใหญ่ตอนบน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการปรับแก้ความเอนเอียงของปริมาณน้ำฝนในพื้นที่ตอนบนของลุ่มน้ำเจ้าพระยาใหญ่ โดยใช้ข้อมูลฝนตรวจวัดและข้อมูลฝนจาก General Circulation Models (GCMs) ภายใต้ The Sixth Phase of the Coupled Model Intercomparison Project (CMIP6) จำนวน 3 แบบจำลอง ได้แก่ CanESM5, CNRM-CM6-1 และ INM-CM-5.0 ด้วยวิธี Linear Scaling (LS) และ Quantile Mapping (QM) ซึ่งทำการประเมินความแม่นยำโดยดัชนีทางสถิติประกอบด้วย RMSE, NSE และ PBIAS โดยกำหนดช่วงเวลาสอบเทียบและทวนสอบ ตั้งแต่ ค.ศ. 1995 - 2004 และ ค.ศ. 2005 - 2014 ตามลำดับ จากผลการวิจัยพบว่าวิธี LS มีค่า RMSE, NSE และ PBIAS ช่วงสอบเทียบเท่ากับ 38.149 – 40.681 มม., 0.752 – 0.782 และ 0.044 – 0.095% ตามลำดับ และช่วงทวนสอบมีค่าเท่ากับ 54.786 – 58.562 มม., 0.652 – 0.696 และ 23.334 – 26.207% ตามลำดับ สำหรับวิธี QM มีค่า RMSE, NSE และ PBIAS ช่วงสอบเทียบ เท่ากับ 58.452 – 66.151 มม., 0.343 – 0.487 และ 4.495 – 9.101% ตามลำดับ และช่วงทวนสอบมีค่าเท่ากับ 71.533 – 118.256 มม., -0.418 - 0.481 และ 14.034 – 35.022% ตามลำดับ จากการประเมินประสิทธิภาพของการปรับแก้ความเอนเอียงพบว่า วิธี LS รักษาแนวโน้มตามฤดูกาลได้เสถียร ขณะที่ QM ปรับแก้ในช่วงฝนสุดขั้วในบางช่วง แต่ยังคงผันผวนในฤดูแล้ง งานวิจัยนี้แนะนำให้ใช้ LS ในการศึกษาระยะยาว และ QM สำหรับการวิเคราะห์เหตุการณ์ฝนตกหนัก เพื่อสนับสนุนการวางแผนบริหารทรัพยากรน้ำภายใต้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ