การศึกษากำลังยึดหน่วงของเหล็กเสริมที่ฝังในเสาคอนกรีตด้วยวิธีการเจาะเสียบร่วมกับกาวอีพ็อกซี่

บทคัดย่อ

การเจาะเสียบเหล็กเสริมในเสาคอนกรีตเสริมเหล็กเดิมเพื่อทำการหล่อคานคอนกรีตเพิ่มเติมเป็นสิ่งที่พบเห็นในงานต่อเติมอาคารพักอาศัยขนาดเล็กโดยทั่วไป ผู้รับเหมาก่อสร้างส่วนใหญ่ใช้วิธีการเจาะเสียบเหล็กเสริมและยึดด้วยกาวอีพ็อกซี่ในโครงสร้างคอนกรีต งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาถึงแรงยึดหน่วงของเหล็กเสริมที่ฝังยึดในคอนกรีตด้วยกาวอีพ็อกซี่ โดยทำการศึกษาพฤติกรรมการถอนของเหล็กเสริมที่ฝังในเสาคอนกรีตเสริมเหล็ก ตัวอย่างเสาคอนกรีตที่ใช้ในการทดสอบการถอนมีขนาดหน้าตัดเท่ากับ 0.2 x 0.2 เมตร และความยาวเท่ากับ 0.6 เมตร โดยกำลังอัดคอนกรีตที่ใช้เท่ากับ 28 MPa ตัวแปรหลักที่ใช้ในการศึกษาเปรียบเทียบประกอบไปด้วย เหล็กเสริมหลักในเสาคอนกรีตเสริมเหล็กจำนวน 2 รูปแบบได้แก่ 4-DB12 และ 4-DB16 เหล็กที่ใช้ในการฝังยึดในเสาคอนกรีตมี 2 ขนาด คือ DB12 และ DB16 ระยะฝังของเหล็กเสริมในเสาคอนกรีตมี 2 ระดับ คือ 120 mm และ 160 mm และจำนวนเหล็กเสริมฝังยึดเพื่อทดสอบการถอนมี 2 รูปแบบคือ 1 เส้น และ 2 เส้น เหล็กเสริมทั้งหมดที่ใช้เป็นชั้นคุณภาพ SD40 ผลการศึกษาพบว่า ระยะฝังของเหล็กเสริม ขนาดของเหล็กเสริม และจำนวนเหล็กเสริมฝังยึดที่เพิ่มขึ้น ส่งผลทำให้แรงถอนเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม หากระยะฝังของเหล็กเสริมน้อย และจำนวนเหล็กเสริม 2 เส้นถูกใช้ในการฝัง จะทำให้พฤติกรรมการถอนของเหล็กเสริมที่ใช้วิธีการเจาะเสียบเหล็กร่วมกับกาวอีพ็อกซี่ลดลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากการวิบัติแบบหลุดออกของคอนกรีต