การสำรวจความลึกด้วยเรือสำรวจอัตโนมัติและการพัฒนาสมการ การติดตามปริมาตรน้ำต่อเนื่องด้วยดาวเทียม

ผู้แต่ง

  • โยธิน ทองย้อย ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • สรวิศ สุภเวชย์ ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

เซนติเนล-2, การหาความลึกน้ำด้วยภาพถ่ายดาวเทียม, เรือสำรวจอัตโนมัติ, แบบจำลองที่มีความยืดหยุ่นสูง, วิธีอัตราส่วนคลื่นแบบลอการิทึม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประยุกต์ใช้ภาพถ่ายดาวเทียม Sentinel-2 ศึกษาและพัฒนาคำนวณความลึกของน้ำ โดยนำเทคนิคการทำแบบจำลองความลึกท้องน้ำตื้น (Satellite Derived Bathymetry (SDB)) คำนวณความลึกของน้ำจากภาพถ่ายดาวเทียม มาร่วมกับ วิธีอัตราส่วนช่วงคลื่นแบบลอการิทึม (Log-Band Ratio Method) ใช้การเปรียบเทียบค่าการสะท้อนแสงของน้ำในช่วงคลื่นที่ต่างกัน เพื่อนำมาสร้างแผนที่แสดงระดับความลึกของน้ำอย่างแม่นยำ เทียบกับฐานความลึกของน้ำจากการสำรวจด้วยเรืออัตโนมัติแบบ Single Beam โดยใช้เทคนิค Echo Sounder จากการศึกษาข้อมูลความสัมพันธ์ระหว่างอัตราส่วนช่วงคลื่นแบบลอการิทึม และข้อมูลความลึกของน้ำมาเปรียบเทียบแบบจำลองเชิงเส้น (Polynomial Degree 1) ผู้วิจัยพบว่าชุดข้อมูลอัตราส่วนคลื่นแบบลอการิทึม Band 2 (Blue) กับ Band 8 (Near Infrared (NIR)) ให้เส้นแนวโน้มที่ดีที่สุดมีความชันที่ต่ำและอยู่ในทิศทางเชิงบวก เมื่อนำมาคำนวณโดยใช้แบบจำลองที่มีความยืดหยุ่นสูง Random Forest พบว่าได้ค่าสัมประสิทธิ์ตัวกำหนด (R2) เท่ากับ 0.83 แสดงให้เห็นว่าการหาความลึกของน้ำจากข้อมูลดาวเทียม Sentinel-2 ด้วยวิธีการ SDB กับข้อมูลสำรวจมีความสอดคล้องกันสูง ดังนั้นจึงสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในด้านการวางแผนและบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ โดยไม่ต้องใช้การสำรวจภาคสนามโดยตรง

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-25

ฉบับ

บท

วิศวกรรมสำรวจและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์