สมรรถนะของแอสฟัลต์คอนกรีตที่ปรับปรุงด้วยเศษขยะพลาสติกเหลือทิ้งจากกระบวนการบดย่อยขวดประเภทโพลิเอทธิลีนเทเรฟทาเลต

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาการใช้เศษขวดพลาสติกเหลือทิ้งประเภทโพลิเอทธีลินเทเรฟทาเลต (Polyethylene terephthalate, PET) สำหรับปรับปรุงสมรรถนะของแอสฟัลต์คอนกรีต แบ่งการศึกษาออกเป็น 2 รูปแบบ ได้แก่ รูปแบบที่ 1 ใช้เศษขวด PET เป็นวัสดุผสมเพิ่มในส่วนผสมแอสฟัลต์คอนกรีตด้วยวิธีแบบแห้ง ที่ปริมาณร้อยละ 0.0 0.2 0.4 0.6 0.8 และ 1.0 ของน้ำหนักมวลรวมทั้งหมด และรูปแบบที่ 2 ใช้เศษขวด PET แทนที่มวลรวมละเอียดบางส่วนในส่วนผสมแอสฟัลต์คอนกรีต ศึกษาที่ปริมาณร้อยละ 0.0 0.2 0.4 0.6 0.8 และ 1.0 ของน้ำหนักมวลรวมทั้งหมด เศษขวด PET ที่ใช้ศึกษามีขนาดเล็กกว่า 2.36 มิลลิเมตร การทดสอบสมบัติแอสฟัลต์คอนกรีตดำเนินการตามมาตรฐานกรมทางหลวง ด้วยวิธีมาร์แชล สมรรถนะของแอสฟัลต์คอนกรีตถูกศึกษาทั้งแบบสถิต (กำลังดึงทางอ้อม) และแบบพลวัติ (โมดูลัสคืนตัวเนื่องจากแรงดึงทางอ้อม) จากผลการศึกษาพบว่า ทุกส่วนผสมมีสมบัติมาร์แชลผ่านตามมาตรฐานกรมทางหลวง การปรับปรุงสมรรถนะของแอสฟัลต์คอนกรีตด้วยเศษขวด PET ทั้ง 2 รูปแบบ มีค่ากำลังดึงทางอ้อมและโมดูลัสคืนตัวเนื่องจากแรงดึงทางอ้อมเพิ่มขึ้นสูงสุดที่ปริมาณเศษขวด PET ร้อยละ 0.6 สำหรับการปรับปรุงรูปแบบที่ 1 มีกำลังดึงทางอ้อมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับแอสฟัลต์คอนกรีตที่ไม่ได้ปรับปรุงด้วยเศษขวด PET (ร้อยละ 0.0) ร้อยละ 19.70 28.05 45.21 และ 44.29 สำหรับอุณหภูมิทดสอบ 25 40 50 และ 60 องศาเซลเซียส ตามลำดับ และมีโมดูลัสคืนตัวเนื่องจากแรงดึงทางอ้อมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับแอสฟัลต์คอนกรีตที่ไม่ได้ปรับปรุงด้วยเศษขวด PET ร้อยละ 156.83 สำหรับการปรับปรุงรูปแบบที่ 2  มีกำลังดึงทางอ้อมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับแอสฟัลต์คอนกรีตที่ไม่ได้ปรับปรุงด้วยเศษขวด PET ร้อยละ 13.39 19.87 29.10 และ 37.86 สำหรับอุณหภูมิทดสอบ 25 40 50 และ 60 องศาเซลเซียส ตามลำดับ และมีโมดูลัสคืนตัวเนื่องจากแรงดึงทางอ้อมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับแอสฟัลต์คอนกรีตที่ไม่ได้ปรับปรุงด้วยเศษขวด PET ร้อยละ 143.06 ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการใช้เศษขวด PET ทั้งสองรูปแบบสำหรับการปรับปรุงสมรรถนะของแอสฟัลต์คอนกรีตในการก่อสร้างถนนที่มีสมรรถนะสูงและลดปัญหาขยะพลาสติก