กลยุทธ์การบำรุงรักษาสะพานของกรมทางหลวงในพื้นที่กรุงเทพมหานคร เพื่อลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์

บทคัดย่อ

แขวงทางหลวงกรุงเทพ กรมทางหลวง มีสะพานในความรับผิดชอบจำนวนมากกว่า 200 แห่ง ความยาวรวมมากกว่า 39,500 เมตร โดยมีจำนวนสะพานที่อายุมากกว่า 20 ปีเกือบร้อยละ 50 ของสะพานทั้งหมด สะพานเหล่านี้มีสภาพโดยรวมทั้งสมบูรณ์และเกิดความเสียหาย ซึ่งประเมินได้จากค่า Overall Condition Rating (OCR) สะพานส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร มีการคมนาคมขนส่งจำนวนมาก รองรับปริมาณจราจรสูงสุด 84,838 คันต่อวัน รวมทั้งในปัจจุบันมีการให้ความสำคัญเรื่องความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม การบำรุงรักษาสะพานมีความซับซ้อนและดำเนินการได้ค่อนข้างยาก จำเป็นต้องมีการประเมินและวางแผน          การบำรุงรักษาสะพานจำแนกได้ 2 ประเภท ได้แก่ การบูรณะซ่อมแซม วิธีนี้ปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนมาก เหมาะสำหรับสะพานที่มีค่า OCR ระดับ 1 (วิกฤต) และ 2 (ชำรุด) เป็นสะพานที่เกิดความเสียหายต่อโครงสร้างค่อนข้างมาก มีจำนวนรวม 51 แห่ง เมื่อมีการซ่อมแซมจะปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์รวมกัน 1,099,609 กิโลกรัมคาร์บอนไดออกไซด์ และการบำรุงรักษาสะพานแบบป้องกันหรือการเสริมกำลังด้วยวัสดุเส้นใยไฟเบอร์เสริมแรง การบำรุงรักษาด้วยวิธีนี้ไม่ก่อให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เนื่องจากไม่มีการนำคอนกรีตและเหล็กเสริมมาใช้ เหมาะสำหรับสะพานที่มีค่า OCR ระดับ 3 (พอใช้) เป็นสะพานที่เกิดความเสียหายเล็กน้อย มีจำนวน 42 แห่ง หากไม่มีการเสริมกำลังจะส่งผลให้โครงสร้างเสียหายเพิ่มขึ้น จำเป็นต้องทำการบูรณะซ่อมแซม และทำให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์รวมกันเพิ่มสูงถึง 905,560 กิโลกรัมคาร์บอนไดออกไซด์ การวางแผนบำรุงรักษาสะพานด้วยวิธีการที่เหมาะสมตามระดับ OCR และมุ่งเน้นการบำรุงรักษาสะพานแบบป้องกัน จะช่วยลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ไม่น้อยกว่า 905,560 กิโลกรัมคาร์บอนไดออกไซด์ หรือเทียบเท่าการปลูกต้นไม้ทดแทน 905 ต้น เพื่อเพิ่มความยั่งยืนของสะพานและสิ่งแวดล้อม