การศึกษาความเป็นไปได้ในการใช้เศษอิฐมวลเบาเป็นส่วนผสมทดแทนมวลรวมหยาบ ในกระเบื้องปูพื้นคอนกรีต ตามมาตรฐาน มอก. 378-2531
คำสำคัญ:
เศษอิฐมวลเบา, กระเบื้องปูพื้นคอนกรีต, มวลรวมหยาบ, มอก. 378-2531บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการใช้เศษอิฐมวลเบาทดแทนมวลรวมหยาบ (หิน) ในกระเบื้องปูพื้นคอนกรีต โดยปฏิบัติตามมาตรฐาน มอก. 378-2531 ในอัตราส่วนการทดแทนหินด้วยเศษอิฐมวลเบา 0%, 10%, 20% และ 30% ของน้ำหนักหิน และวิเคราะห์คุณสมบัติด้านการต้านทานแรงดัดตามขวาง การดูดซึมน้ำ และน้ำหนักของกระเบื้องปูพื้นคอนกรีตที่อายุ 28 วัน ผลการทดลองพบว่า การต้านทานแรงดัดตามขวางลดลงเมื่อปริมาณเศษอิฐมวลเบาเพิ่มขึ้น โดยส่วนผสมที่ 0% มีค่า 27.01 ksc. และที่ 10% มีค่า 25.22 ksc. ซึ่งผ่านเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไม่ต่ำกว่า 25 ksc. ส่วนที่ 20% และ 30% มีค่า 21.55 ksc. และ 18.88 ksc. ตามลำดับ ซึ่งต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐาน ด้านการดูดซึมน้ำ พบว่าส่วนผสมที่ 0% และ 10% มีค่าดูดซึมน้ำ 8.60% และ 9.50% ซึ่งไม่เกิน 10% ตามมาตรฐาน ขณะที่ 20% และ 30% มีค่าดูดซึมน้ำ 12% และ 15.40% ตามลำดับ ซึ่งเกินเกณฑ์มาตรฐาน นอกจากนี้ น้ำหนักของกระเบื้องปูพื้นคอนกรีตลดลงตามปริมาณเศษอิฐมวลเบาที่เพิ่มขึ้น จากผลการศึกษา สรุปได้ว่าการใช้เศษอิฐมวลเบาทดแทนหินในสัดส่วนไม่เกิน 10% สามารถผลิตกระเบื้องปูพื้นคอนกรีตที่ผ่านเกณฑ์มาตรฐาน มอก. 378-2531 ได้ ขณะที่การใช้ในปริมาณที่สูงขึ้นส่งผลให้คุณสมบัติเชิงกลและการดูดซึมน้ำไม่เป็นไปตามข้อกำหนดมาตรฐาน
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
การอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 Engineering Institute of Thailand

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับคัดเลือกนำเสนอในการประชุม NCCE ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ (วสท.) (Engineering Institute of Thailand)