การวินิจฉัยการกัดเซาะภายในเขื่อนดินโดยใช้ตัวชี้วัดจากพิโซมิเตอร์

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินพฤติกรรมการไหลซึมและการกัดเซาะภายในเขื่อนดินด้วยดัชนีจากเครื่องมือวัด: Time Lag (T_L) และ Pressure Ratio (P_R) เป็นตัวชี้วัด โดยใช้ข้อมูลแรงดันน้ำ ปี 2003-2024 จากพิโซมิเตอร์ที่ติดตั้งภายในชั้นดิน residual soil ของเขื่อนดินที่เป็นกรณีศึกษา พบว่า T_L มีแนวโน้มลดลงตามเวลา สะท้อนได้จาก OSP 10 ที่ T_L ลดลงจาก 50, 20 และน้อยกว่า 1 วัน จากปี 2003, 2013 และ 2024 แสดงถึงการเปิดกว้างของรอยแตกในชั้นดินและความต่อเนื่องของเส้นทางการไหลซึม ในขณะที่ค่า P_R ประเมินการกัดเซาะภายใน ในระดับ Very likely to Likely (P_R = 1.0-0.8, 0.8-0.6) และลดลงเมื่อเข้าสู่ด้านท้ายน้ำ ที่ off-set จากแกนไปมากกว่า +80 เมตร แสดงถึงความก้าวหน้าของการกัดเซาะภายในจากเหนือน้ำสู่ท้ายน้ำ การใช้ T_L และ P_R ร่วมกันสามารถสะท้อนพฤติกรรมการกัดเซาะภายในได้ทั้งในเชิงเวลาและตำแหน่งทางกายภาพของเขื่อน ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าแนวทางนี้สามารถใช้เป็นระบบเฝ้าระวังเพื่อประเมินความมั่นคงของเขื่อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตรวจจับสัญญาณเริ่มต้นของการกัดเซาะภายใน ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการวางแผนการซ่อมบำรุง การบริหารความเสี่ยง และเพิ่มความเชื่อมั่นด้านความปลอดภัยของเขื่อนในระยะยาว